Toch zou ik ditmaal de meeste aandacht vragen voor de geweldig knappe en gevoelige tekeningen van Bert Andreae (voor een tekening niet eens zo klein), waarbij architecturen een grote rol spelen. Er treedt zelfs iets van een getekende ‘pittura metafysica’ op, zodat we hem zo temidden van de Italiaanse exposanten van de nabijgelegen galerie Forni zouden kunnen zien, zonder dat hij er als Nederlander, nog wel uit het noordelijke Groningen, zou opvallen. (…) Maar mijn grote liefde gaat toch uit naar het verbazingwekkend fijne, diffuse licht, dat Bert Andreae, de tekenaar, in zijn architectuurfantasieën en andere motieven weet te leggen, een licht dat tegelijk poëzie wordt en het geheel verontstoffelijkt.
HANS REDEKER – ‘Drie meesters van het uiterst kleine’ , NRC, 1976
