Het is heel subtiel werk, ragfijn van lijn, werkelijk het allerbeste wat je uit een potlood kunt halen. Met uiterste preciesheid construeert hij zijn figuurtjes, de slingertjes, de bloemfiguurtjes, menselijke wezentjes, als een geheel nieuwe interpretatie van wat ons aan Jugendstil doet denken. Geen onderdeeltje ontsnapt aan zijn aandacht, geen vlakje blijft onbenut. Zo tovert hij ons een wereld voor waarin de vreemdste constellaties gewoon lijken, elk bloempje elk plantje, elk wezentje zijn wonderlijke plaats heeft, want achter dit werk staat een surrealistisch denken, een wereld vol wonderlijke verrassingen en ongedachte dingen. De specifieke wereld van Bert Andreae, zo exact op papier gezet, dat men wil aannemen, dat hij er zelf in gelooft, zich zelf deel weet van de mysteries die hij creëert. Met het razend gemak als van een Escher speelt hij de woonsituaties op elkaar in, waarin hij die wondere wereld zich laat voltrekken. Heel knap, heel doordacht.
JOH. DRENTHEN – ‘Surrealistisch werk van Bert Andreae in de Tamboer’, Drents-Groningse Pers, 1978
